Gastjurylid Martin Fickweiler over de perfecte klimfoto

“Ik vind een klimfoto pas echt geslaagd als daarop te zien is wat een klimmer beleefd. De aanwezigheid van emotie en expressie op het gezicht geven een foto kracht en iets unieks zodat de kans bestaat dat dit specifieke beeld zich zal onderscheiden van andere beelden.

Het perfecte plaatje is voor mij dan ook een rauwe weergave van de realiteit. In mijn opinie moet je als fotograaf zelf mee klimmen in de route om de belevenissen van je onderwerp te ervaren voordat je ze vast kunt leggen. Door veel bergsport-fotografen wordt doorgaans een stellage aan de rotswand gebouwd waar vandaan de foto’s worden genomen. Dit soort beelden tonen meestal weinig expressie en kunnen ook vanuit een luie stoel met een drone worden gemaakt.

Het gebruik van een 24mm groothoeklens zal je de mogelijkheid geven om dicht naar je onderwerp toe te gaan om de emotie en expressie van de klimmer beeldvullend vast te leggen. Door de geringe afstand tot je onderwerp kun je gebruik maken van een reportageflitser om de schaduw in het gezicht van de klimmer een beetje bij te lichten.

De meeste fotografen zijn gewend om diepte binnen het horizontale vlak vast te leggen (‘voor’ versus ‘achter’). De uitdaging bij klimfotografie zit hem in het zo realistisch mogelijk in beeld brengen van de verticale diepte (‘boven’ versus ‘beneden’). Het helpt daarbij vaak om de ondergrond, bijvoorbeeld een bos onderaan de rotswand, als een driehoek in beeld te brengen. Wanneer je ook nog de zekeraar van je model in beeld kunt krijgen, dan zal dit nog meer diepte aan je foto geven!”

Martin Fickweiler, gastjury